Vistas de página en total

lunes, 9 de julio de 2012

Ángel caído

***
¡Ángel con grandes alas de cadenas!
BLAS DE OTERO

El poeta es un ángel
caído en este mundo,
a causa de su indómita inocencia.
La cólera del viento
se lo llevó de sus amadas nubes,
para dejarlo a su merced, a solas,
en el páramo frío de los hombres.
Mientras barren sus alas de cadenas
la mugre de las calles,
declara, con su cálido lamento,
su nostalgia de límpidos azules.
Solo su canto guarda
la memoria borrosa
de su cielo perdido.

3 comentarios:

keadas dijo...

φίλε , δεν γνωρίζω τη γλώσσα σου για να σού πω οτι μου αρέσουν τα ποιήματά σου που διάβασα (μεταφρασμένα)...
Σου στέλνω ενα ποίημα που πιστεύω οτι θα σου άρεσε αν βρεις κάποιον να το μεταφράσει (Mario Domínguez Parra)
..........................
Χρονικό


Κινδυνεύομε στους γκρεμνούς σαν ποιητές.
Το βουνό που ανεβαίνει ομαλά από το βορά στα χίλια μέτρα
γκρεμίζεται απότομα στη νότια θάλασσα.

Πολλά χιλιόμετρα δύσκολοι γκρεμοί…..
Τεράστιοι βράχοι πέτρινοι άρχοντες
με τη θάλασσα στα πόδια τους σα σκλάβα.

Στα διαζώματα φυσούν οι αιώνιοι άνεμοι
που μας δυσκολεύουν μπερδεύοντας τα σχοινιά μας
Βρίσκομε τ΄ αρχαία μονοπάτια
στη μέση του χάους
εκεί που μάθαιναν να μη φοβούνται
οι ορεσίβιοι.
Βρίσκομε τα σημάδια γενναίων ανδρών
που διακρίθηκαν
στους δύσκολους αυτούς τόπους, τα καταφύγια των αετών
που δεν λερώνουν τα νύχια τους στο χώμα .
Βρίσκομε τα καταφύγια των λογισμών
που δεν μπορούν να ζήσουν πια
με τους ανθρώπους.

Όταν βγαίνει το φεγγάρι
σταματούμε στις όχθες του χρόνου.
Όσο αντέχει η καρδιά μας.
Δεν μένομε πολύ στις απόκοσμες ακρογιαλιές των αναμνήσεων
που είναι φτιαγμένες
από φως του φεγγαριού και λησμονιά.

Εκεί που ακούγονται
τα κύματα του χρόνου
μέσα στη νύχτα και τη σιωπή.

Αυτός ο ήχος είναι το τραγούδι της νύχτας.
Τα μυστικά λόγια των ανέμων στους έρημους τόπους.
Αυτό είναι το λουλούδι του φεγγαριού που είναι μαζί το αύριο και το χθες.

Αυτό είναι το τραγούδι της νύχτας.

Τα μυστικά λόγια της αφόρητης ομορφιάς.
Φεύγομε. Δεν αντέχει η καρδιά μας.

Βιαζόμαστε.
Ξημερώνει εργάσιμη μέρα.

με εκτίμηση
Ψαράκης Κ
Αστερούσια Ορη.

Ramiro Rosón dijo...

Creo que Vd. debe de ser el poeta cretense que leyó hace poco uno de mis textos, pues veo el nombre de Mario Domínguez en su comentario. Ojalá supiera griego para poder entender su mensaje, pero, de todas formas, aprovecho la ocasión para darle las gracias. Celebro que la poesía siga traspasando fronteras de este modo. Saludos cordiales.

Iván Cabrera dijo...

La verdad, estimado Ramiro, es que este poema no puede negar su indudable estirpe romántica (que alcanza hasta el simbolismo francés o alemán). Lo podía haber escrito Keats, Hölderlin, Heine o nuestro Gustavo Adolfo Bécquer: de todos ellos me parece oír ecos en tu texto. Incluso lo podía haber escrito el Baudelaire del primer poema de "Las flores del mal". Citas a Blas de Otero, quien también citó a Góngora para llamar a uno de sus libros "Ángel fieramente humano". Saludos.